اندر احوالات مهدی رضا

سلام عزیز دل مامانی

پسر خوشکل مامان شرمنده بخدا اینقدر دیر به دیر میشه ...... فکر می کردم اگه تو خونه اینترنت داشته باشم بیشتر به وبلاگت می رسم ولی نگو که مشکل اینترنت نبود.... مشکل چیز دیگریست......

به هر حال پسر خوشکلم این سری یه ذره وزنت کم بود که خدا را شکر خدار اشکر نسبتا داری بهتر میشی...

دقیقا شب تولدت اولین قدم تو زندگیت را خودت برداشتی و بعد هم که کم کم راه افتادی .... الان هم که دیگه ماشالا فقط دوست داری راه بری..... من موندم اینقدر راه میری خسته نمیشی؟؟؟؟؟

عاشق آشپزخانه و کابینت ها هم شدی..... بسلامتی دو تا ظرف پیرکس هم عروس کردی..... البته فدای سرت خدا را شکر که روی پات نخورد.... ولی خیلی خیلی به خیر گذشت....

یادگرفتی هر چی می خوای میگی م م م  و غور میزنی و دایی یه حرکت بهت یاد داده وقتی ازت می پرسیم دایی چیکار می کنه همون حرکت را تکرار می کنی.... به نی نی خاله هم میگی کاکا... الان بیشتر با اسباب بازی هات سرگرم میشی خدا راشکر.... راستی از هر که هم خوشت میاد یه دفعه براش موش میشی.... منم وقتی یواشکی در گوشت میگم دوست دارم برام موش میشی....

راستی وقتی بهت میگیم سینه بزن دستات را میزنی به پاهات .... خیلی جالبه.....

فدات بشم عزیزکم .... خیلی دوست دارم